Μέσα στο όνειρο λοιπόν είδα ότι κοιμόμουν. Ένιωσα μια παρουσία μέσα στο δωμάτιο και ξύπνησα. Για κάποιο λόγο όμως δε μπορούσα να γυρίσω να δω ποιος είναι. Είχα ανατριχιάσει, πολύ πιθανόν και στην πραγματικότητα και είχα αρχίσει να νιώθω μια πίεση στην δεξιά ωμοπλάτη μου.
Το φάντασμα αυτό ήταν του πατέρα μου. Χαμογελούσε με το ξεδοντιάρικο χαμόγελο που είχε ο πατέρας μου όταν ήταν στα τελευταία του. Άρχισα να φωνάζω στη μητέρα μου να έρθει να τον δει να με πιστέψει οτι ήταν αυτός. Η πίεση όμως συνεχιζόταν και δε μπορούσα να βγάλω δυνατή φωνή! Μετά απο δυο δυνατές πιέσεις στην καρδιά μου ξύπνησα μέσα στο όνειρο μου και ήμουν λέει χαρούμενος που ήταν όνειρο.
Ε μετά ξύπνησα κανονικά. Inception φαση κιετς...
Καλά για το άλλο όνειρο υπερπαραγωγή με τον stalone και τους ανθρωποφάγους της μεγάλης αλυσιδας σουπερ μαρκετ δε σας λέω γιατί θα το κλέψετε και θα γυρίσετε blockbuster...
No comments:
Post a Comment