6.27.2012

Περιμένεις ώρα; ΙΙ

"Περιμένεις ώρα;" τον ρώτησε μια γυναικεία φωνή δίπλα του. Ξαφνιαστηκε και κοίταξε αριστερα του. Μια κοπέλα καθόταν δίπλα του στο παγκάκι. Δεν είχε καταλάβει ποτε ήρθε, είχε χαθεί στις σκέψεις του.

  Άναψε ένα τσιγάρο και του χαμογέλασε. "Λοιπόν;" σήκωσε το αριστερό της φρύδι και περίμενε. 

"Ε... όχι δε νομίζω μισό λεπτό!" είπε και κοίταξε το ρολόι του. Είχε περάσει σχεδόν μισή ώρα που περίμενε έξω απο τη σχολή της. "Ένα μισάωρο περίπου."

Κουνησε καταφατικά το κεφάλι της και πήρε μια βαθιά τζουρα. Ο ήλιος είχε σχεδόν πέσει και η ατμόσφαιρα είχε δροσίσει αρκετά. Οι μέρες αυτές ήταν ανυπόφορες απο τη ζέστη και την υγρασία. Το απαλό αεράκι που άρχισε να φυσάει ήταν ευπρόσδεκτο και τον έκανε να χαμογελάσει απο ευχαρίστηση. "Εσυ τι περιμένεις;" την ρώτησε και έβγαλε τον καπνό του απο την τσέπη. Ακουμπησε το κουτί που κρατούσε στο παγκάκι και άρχισε να στρίβει ένα τσιγάρο. 

"Διάλειμμα για τσιγάρο κάνω!" του είπε "δουλεύω εδω δίπλα στο ταξιδιωτικό γραφειο." έδειξε με το δάχτυλο της δίπλα απο την πόρτα της σχολής. 

Σουφρωσε τα φρυδια του και εγνεψε. "Καλη φάση. Πως παει η δουλειά;"

"Έτσι και έτσι. Δε παει ο κόσμος πολλα ταξίδια πλέον. Όλοι στα χωριά τους και σε φίλους."

Δεν απάντησε κάτι σε αυτο. Κοίταζε την πόρτα της σχολής που είχε ανοίξει. Κάποιο τμήμα είχε λήξει και οι εξουθενωμενοι χορευτές εβγαιναν βαριεστημενα. Το χέρι του πήγε προς το κουτί αλλα άλλαξε γνώμη. Κάθησε πιο αναπαυτικά με την πλάτη του και έψαξε τις τσέπες του για έναν αναπτηρα. 

"Έλα πάρε." του έδωσε έναν μπλε αναπτηρα με το όνομα του ταξιδιωτικου γραφείου στο πλάι. Άναψε τον περιεργαστηκε λίγο και τον έδωσε πίσω. 

"Ευχαριστω. " της είπε και γύρισε να την κοιτάξει. Το σγουρό μαλλί της ήταν πιασμένο κοτσιδα και φορούσε ένα μαύρο ριχτό φόρεμα. Δεν το κατάλαβε αλλα την κοίταζε για κανένα διλεπτο και ξύπνησε όταν του μίλησε. 

"Νομίζω άδικα περιμένεις." του είπε και τον ξάφνιασε;

"Παρακαλω;"

"Η δικιά σου δεν πρέπει να έρχεται πλέον εδω." άναψε και δεύτερο τσιγάρο. 

Ανασκουμποθηκε και την κοίταξε καλύτερα. "Που ξέρεις ποιον περιμένω;" 

"Ψηλή καστανή με τατουάζ στο μπρατσο σωστά; Παει καιρός που δεν την έχω δει. Παει ακόμα περισσότερος απο τοτε που σας θυμάμαι μαζι έξω απο εδω." του χαμογέλασε και φύσηξε τον καπνό προς το πλάι. 

Την κοιτούσε ήρεμος προσπαθώντας να καταλάβει τι είχε συμβεί. Κοίταξε πάλι το ταξιδιωτικό γραφειο και είδε ότι ειναι ακριβώς δίπλα στη σχολή. Απο το τζαμι μπορούσες να δει εύκολα όλο το δρόμο. "Περνάς την ώρα κατασκοπεύοντας;" της είπε και γέλασε. Δεν ήταν εντελώς ειλικρινές όμως. Είχε ένα ίχνος πικρας μιας και αυτα που του είπε άρχισαν να τριγυρίζουν στο μυαλό του. 

"Όταν δεν έχει δουλειά ειναι ή αυτό ή sudoku." είπε και γελώντας συνέχισε "Το κουτί; Γλυκά;"

"Μπα ένα μικρό δώρο. Είσαι σίγουρη;" 

"Για ποιο πράγμα;"

"Οτι δεν την έχεις δει εδω."

"Ναι. Άδικα περιμένεις."

"Είχα μια μικρη ελπίδα ξέρεις..."

"Δε πειράζει βρες κάποια άλλη και δώσε το δώρο. Μαλακία να παει χαμένο."

Δε μίλησαν μέχρι να τελειώσουν τα τσιγάρα τους. Σηκώθηκε και τεντωθηκε. Πέταξε το τσιγάρο στο πεζοδρόμιο και της χαμογέλασε. "Σχεδόν πάντα χρειαζόμαστε κάποιον άλλο να μας πει αυτο που ξέρουμε ηδη. Δε θα ήταν καλύτερα να το καταλαβαιναμε μονοι μας;"

"Μπα... δε θα είχε πλάκα!" του είπε 

"Χαιρετώ λοιπόν! Χάρηκα!" είπε και έκανε να φύγει 

" Το δώρο;"

"Πετα το. Οπου και να το δώσω δε θα ειναι το ίδιο αν ειναι αγορασμενο για αυτήν." είπε και απομακρύνθηκε. 

Πέταξε και αυτη το τσιγάρο της και σηκώθηκε. Πήρε το κουτι και το πέταξε σε έναν κάδο. Ήταν ώρα να σχολάσει και έτρεξε να πάρει τα πράγματα της.

6.15.2012

Εκλογών αμπελοφιλοσοφία και καταστροφή...

Δε θυμάμαι την πρώτη φορά που ψήφισα. Δε θυμάμαι αν ήταν βουλευτικές ή δημοτικές εκλογές και δε θυμάμαι καν τι ψήφισα θυμάμαι όμως ξεκάθαρα το κλίμα που επικρατούσε. Ηρεμία γιατί ήταν απλά αν θα μπεί ο ένας ή ο άλλος στη βουλή. Τα ίδια παντελάκη μου τα ίδια παντελή μου και δεν θα άλλαζε τίποτα για εμένα. Στην οικογένεια ο πατέρας έδινε το σήμα και οι υπόλοιποι ρίχναμε αυτό που είχε πει. Ήταν οι εποχές που αυτά μετρούσαν ακόμα, που οι ψήφοι πήγαιναν με την οικογένεια, τουλάχιστον στο χωριό μου που ψήφιζα πάντα και ψηφίζω μέχρι και τώρα.

Η ψήφος αυτή πήγαινε συνήθως με την ανάγκη που είχαμε εκείνη την εποχή. Ο πατέρας μου γνήσιο παιδί της αλλαγής και της χρυσής εποχής των κομμάτων ήξερε πολλά και πολλές φορές καθόταν και μου τα έλεγε. Αναλύσεις κινήσεων, πολιτικών προσώπων, Ευρώπης, Αμερικής κλπ. Όταν το 2004 η νέα δημοκρατία ανέβηκε στην εξουσία τα πράγματα δεν άλλαξαν. Ήταν σαν να κέρδισε κάποιος ένα ντέρμπι ποδοσφαίρου. Δεν είχε και πολύ σημασία ποιος και τι.

Το 2007 έγιναν βιαστικές κινήσεις. Η περιοχή ήταν πυρόπληκτη μας υποσχέθηκαν βοήθεια και προσωπικά ήμουν σε απόγνωση. Ψήφισα Νέα Δημοκρατία ελπίζοντας με κάποιο μαγικό τρόπο να συνέλθω. Η βοήθεια που έλαβα ήταν να μου ζητήσουν πίσω τα 3000 ευρώ που είχα πάρει ως αποζημίωση για τα καμμένα μηχανήματα και τις αποθήκες μου. Μου έστριψαν τα άντερα και άλλαξα εντελώς τον τρόπο σκέψης μου. Δε περίμενα πλέον βοήθεια από κανέναν και αποφάσισα να κρίνω μόνος μου πιο συνειδητά την ψήφο που θα έριχνα.

Στις εκλογές του Μαΐου και με την χώρα να καταρρέει ψυχολογικά κατέβηκα και ψήφισα μιας και κατάλαβα ότι φέτος η ψήφος μου είχε και έχει σημασία. Ποτέ στα 30 μου χρόνια δε θυμάμαι τον κόσμο να είναι έτσι, τρομαγμένος, χαμένος σε ένα γενικό πανικό με το μέλλον του αβέβαιο. Δεν πιστεύω ότι τα πράγματα θα λυθούν αμέσως μόλις μπει κάποιος στην βουλή, άλλα πιστεύω ότι σε αυτές τις εκλογές πρέπει να ποντάρουμε όλοι σε αυτό που πιστεύουμε, πρέπει να δώσουμε αξία στο δικαίωμα μας να αποφασίζουμε για το μέλλον μας. Πρέπει να ψηφίσουμε.

Είναι οι μοναδικές εκλογές που νιώθω ότι έχουν σημασία και δεν είναι απλά μια αλλαγή φρουράς στη βουλή. Τον μάϊο δεν εκνευρίστηκα με την Χ.Α. που μπήκε στη βουλή άλλα με την αποχή και μου έκανε εντύπωση πόσοι νέοι τους οποίους επηρεάζουν άμεσα οι εξελίξεις δεν πήγαν να ψηφίσουν. Μπορώ να δεχτώ την δικαιολογία για τα έξοδα αλλά και πάλι αν δεν την κάνεις τώρα την υποχώρηση πότε θα την κάνεις?

Γιαυτό σας παρακαλώ αυτή τη φορά ψηφίστε. Αυτή τη φορά έχει σημασία. Αν και δεν είναι τίποτα σίγουρο πάρτε ένα ρίσκο. Αν φουντάρει το πλοίο θα πάτε κάτω και εσείς μαζί και τότε θα τα ρίχνετε σε αυτούς που πήγαν και ψήφισαν και έβγαλαν τον οποιονδήποτε στην εξουσία, ενώ εσείς κοιμόσασταν στα αμπάρια και παίζατε τόμπολα. Καλύτερα να πεις προσπάθησα παρά προσπάθησαν.

Φτιάχνω τον καφέ μου και φεύγω. Καλή ψήφο σε όλους και καλά μυαλά και κάντε και κανένα μπανάκι γιατι που ξέρετε, αν βγεί ο Τσίπρας μπορεί να ξεραθούν και οι θάλασσες.

Τα λέγαμε