4.19.2011

Ημέρα πρώτη...

"Παρακαλώ ωθήσατε την πόρτα για να εισέλθετε στο κατάστημα." είπε η ρομποτική γυναικεία φωνή της πόρτας. Με σταυρωμένα τα χέρια παρατηρούσε την γιαγιά που προσπαθούσε να μπει στο κατάστημα και πάλευε με το κουβούκλιο και τον μηχανισμό του εδω και πέντε λεπτά.

"Παρακαλώ ωθήσατε την πόρτα για να εισέλθετε στο κατάστημα."

"Κώστα βοήθα την κυρία να μπεί μέσα σε παρακαλώ." είπε στον υπάλληλο στο διπλανό γραφείο. Ήπιε μια γουλιά καφέ και γύρισε στα χαρτιά του.

"Παρακαλώ ωθήσατε την πόρτα για να εισέλθετε στο κατάστημα."

Κοίταξε πάνω απο τα γυαλιά του και είδε την γιαγιά να μπαίνει επιτέλους στο κατάστημα. "Κυριε διευθυντά η γυναίκα σας στη γραμμή δυο." γκρίνιαξε και σήκωσε το τηλέφωνο. "Καλημέρα. Όχι δε θα αργήσω. Ναι αμε. Κάτσε να γράψω. Ναι. Ένα ή δυο λίτρα? Εντάξει. Το βράδυ? Που θα πας? Θα προσπαθήσω. Είπα θα προσπαθήσω, το ξέρεις οτι σήμερα μαζευόμαστε με τα παιδιά στο σπίτι του Σάκη. Τι εννοείς απο πότε? Απο πάντα. Καλά θα τα πούμε στο μεσημεριανό. Έλα γειά."

"Παρακαλώ ωθήσατε την πόρτα για να εξέλθετε απο το γάμο σας."

Κοίταξε το τηλέφωνο για λίγο. Ένας πελάτης του έφερε μια επιταγή για υπογραφή. Σηκώθηκε απο το γραφείο του και πήγε να βάλει λίγο καφέ.

"Παρακαλώ ωθήσατε την πόρτα για να εισέλθετε στο κατάστημα."

4.07.2011

Τραγουδια...

Σίγουρα έχετε όλοι τρία ή τέσσερα ή ένα αγαπημένο τραγούδι το οποίο δεν έχει καμία σχέση ίσως με τη μουσική που ακούτε. Τραγούδια τα οποία σας έχουν κάτσει στο μυαλό επειδή τα έχετε συνδέσει με μια κατάσταση, με κάποια περίοδο της ζωής σας. Μερικά απο αυτά για εμένα είναι τα παρακάτω...

Daft Punk - Fresh

Το τραγούδι αυτό το άκουγα όταν διάβαζα "Τα Βουνά Της Τρέλας" του H.P. Lovecraft. Στο βιβλίο οι δύο πρωταγωνιστές εξερευνητές χρησιμοποιούν ένα αεροπλάνο για να φτάσουν σε μια ψηλή οροσειρά της Ανταρκτικής. Όταν ακούω αυτό το τραγούδι φαντάζομαι πάντα το αεροπλάνο να απογειώνεται και να πετάει πέρα απο τα βουνά. Είναι και φοβερό τραγουδι Btw...

Tindersticks - Can We Start Again

Αυτό το τραγούδι το είχα ερωτευθεί όταν το είχα δει στην τηλεόραση. Αγαπημένο για πολλούς λόγους. Για τους στίχους, τη χαρούμενη μελωδία που δίνει ελπίδα και την ιδιαίτερη φωνή του Stuart Staples.

Tangerine Dream - Green Desert

Η πρώτη μου επαφή με το συγκεκριμένο συγκρότημα δε θα μπορούσε να είναι με καλύτερο δίσκο. Το Green Desert ειναι ολόκληρο ενα αριστούργημα. Το ομώνυμο τραγούδι δε είναι ενα απο τα πιο ολοκληρωμένα κομμάτια που έχω ακούσει ποτέ μου. Το συγκρότημα αυτό το άκουγε ένας πολυ καλός φίλος μου και πολλές φορές θυμάμαι τις τα d&d sessions στο σπίτι του στα εξάρχεια κάθε τετάρτη με νοσταλγία. :)

4.06.2011

Ήχοι...

Τρεις ήχοι που έχουν μείνει και θα μείνουν για πάντα στα αυτιά μου...


1) Ο ήχος της βροχής στην τσίγκινη οροφή της τουαλέτας στο χωριό μου. Έπαιρνα μια καρέκλα και την άραζα στην αυλή δίπλα στην τουαλέτα για να την ακούω να χτυπάει...


2) Ο μονότονος ήχος του Γκιόνη. Ο Γκιόνης όπως έλεγε το παραμύθι του παππού μου, ήταν ένα παιδί που είχε χάσει τον αδερφό του και βγήκε στο δάσος να τον βρεί κάνοντας αυτόν τον ήχο. Στην πραγματικότητα είναι ενα είδος κουκουβάγιας που υπήρχε σε αφθονία πριν τις φωτιές του 2007. Απο τότε το ακούω σπάνια πλέον. Όταν ήμουν μικρότερος φοβόμουν πάρα πολύ αυτόν τον ήχο και πολλές φορές δε μπορούσα να κοιμηθώ.


3) Ο ήχος της καρδιάς μου πρίν κοιμηθώ. Μικρότερος νόμιζα οτι άκουγα τα βήματα κάποιου που ερχόταν να με βρεί. Νόμιζα οτι αυτός ο κάποιος ήταν ο θάνατος και όταν μεγάλωσα κατάλαβα οτι αυτός είναι. Όταν τα βήματα σταματήσουν, δηλαδή όταν με βρεί, θα πεθάνω και εγώ. Χαλάλι του, τόσο περπάτημα θα έχει ρίξει μέχρι τοτε...


Αυτά...

4.04.2011

Μυρωδιές...

Τρεις μυρωδιές που θυμάμαι απο μικρός να μου αρέσουν και τις έχω συνδέσει με ωραίες περιόδους της ζωής μου...


1) Η μυρωδιά της νυχτερινής Αθήνας την άνοιξη. Τη θυμάμαι απο το γυμνάσιο που γυρνούσα απο το σχολείο στο σπίτι όταν ήμουν απογευματινός. Νυχτολούλουδα νομίζω απο τα πάρκα και τις αυλές, ανακατεμένα με τον αέρα. Είναι περίεργο που μια πόλη σαν την Αθήνα έχει αυτήν την πανέμορφη μυρωδιά.

2) Η ανακατεμένη μυρωδιά του γράσου και του υδραυλικού λαδιού με λίγη εσάνς πετρελαίου έτσι για το γαμώτο. Απο τα καλοκαίρια που δούλευα στο εργοτάξιο γυρίζοντας με το JCB σκάβοντας βόθρους, χαντάκια, τάφους(!!), στα περίχωρα του Λεονταρίου. Πάντα με κάνει να νιώθω σαν το σπίτι μου όποτε βρίσκομαι σε κάποιο συνεργείο ή εργοτάξιο.

3) Η μυρωδιά της βροχής στο χωριό. Ανακατεμένη με άχυρο και κοπριά. :P

Αυτά.