1.07.2012

Καλή χρονιά να έχουμε...

"Γιατί τρέμεις?" τον ρώτησε καθως τον είδε να πασχίζει να πατήσει τα κουμπιά του υπολογιστή.

"Δε ξέρω..." της απάντησε και κοίταξε τα χέρια του. Έτρεμαν έντονα και αφύσικα. Με προσπάθεια έγραψε αυτό που ήθελε και πάτησε με το ποντίκι στο εικονίδιο να φύγει το μήνυμα.

"Ησύχασες τώρα? Μπορούμε να συνεχίσουμε σαν άνθρωποι το φαγητό μας?" έριξε λίγο παξιμάδι στην κοτόσουπα της.

"Ναι. Μάλλον. Θα δείξει." γύρισε στο τραπέζι και πήρε το κουτάλι στo δεξί του χέρι.

Τον κοίταξε καλά καλά καθώς έπαιζε με το φαγητό του χωρίς όρεξη. "Είσαι καλα?" τον ρώτησε αλλά δεν πήρε απάντηση.

Άφησε το κουτάλι της στο πιάτο και τον κοίταξε καλά.

"Σε λίγο αλλάζει ο χρόνος και όπως βλέπεις δε με νοιάζει και πολύ. Δεν στόλισα το σπίτι, δεν έφτιαξα βασιλόπιτα, δε μαγείρεψα ότι βλακεία μου επιβάλλει αυτή η ηλίθια παράδοση. Οι μέρες έχουν την αξία που τους δίνουμε εμείς. Θα δείς λοιπόν οτι με τον καιρό όλα τα πράγματα ξεπέφτουν και δεν έχουν καμία σημασία."

Την κοίταξε με μισό χαμόγελο. "Κουράστηκα." είπε ξεψυχισμένα.

"Welcome to the first day of the rest of your life..." του είπε και σήκωσε το ποτήρι με την coca cola.