5.02.2012

Never...

Ήταν απρίλιος του 2011 όταν σε πρωτοείδα. Περίμενες για τις φίλες σου εξω απο το θέατρο που έπαιζε το ταξιδεύοντας με τον ΠΑΟΚ. Μόλις είχα βρεθεί με ένα φίλο μου και μιλούσα στο τηλέφωνο. Όταν σε είδα έχασα για λίγο τα λόγια μου. Κόκκινο ίσιο μαλλί μακρύ κάτω απο τους ώμους και υπέροχα μάλλον πράσινα μάτια. Take my breath away φαση κιέτς ξέρω γω. Καθήσαμε κατα τύχη κοντά στην παράσταση.

Λίγο πιο αριστερά εσύ ανάμεσα απο τις φίλες σου και η αλήθεια ειναι οτι σου έριχνα κρυφές ματιές κατα τη διάρκεια της παράστασης. Μη με παρεξηγείς αλλα το κεφάλι μου ήταν κουρκούτι εκείνη την εποχή και μετά απο δυο τρείς μέρες σε είχα ξεχάσει. Πέρασε το πάσχα και μια εβδομάδα μετά πήγα με τον κολλητό μου και την κοπέλα του στο αγαπημένο μου μεζεδοπωλείο, την Αυλή στον πεζόδρομο της Μεθώνης στα εξάρχεια. Κάτσαμε στο τραπέζι μας και αρχίσαμε την κουβέντα. Όταν κάναμε την παραγγελία σηκώθηκα να πλύνω τα χέρια μου και στον γυρισμό προς το τραπέζι σε είδα.

 Καθόσουν σε ένα άλλο τραπέζι και δε σε είχα δει την πρώτη φορά επειδή σε είχα πλάτη. Χάρηκα πάρα πολυ κυρίως γιατι δε θα σε ξεχνούσα απο εδώ και πέρα. Έχω ενα θέμα με τα ανθρώπινα πρόσωπα. Δεν ξεχνάω σχεδόν κανέναν που να έχω δεί δυο φορές απο κοντά. Μπορεί να μην θυμηθώ όνομα αλλά αμα λάχει θα σου πώ μεχρι και πού είχαμε βρεθεί τελευταία φορα. Όταν εξήγησα την ιστορία στα παιδιά η κοπέλα μου είπε να πάω να σου μιλήσω. Σκέφτηκα οτι είναι σημάδι απο την μοίρα να μας φέρει στο ίδιο μέρος δυό φορές. Είχα την ευκαιρία μου όταν τελικά έφυγες μόνη σου απο το μαγαζί, αλλα πάλι σου ζητάω να με συγχωρέσεις γιατί το κεφάλι μου ήταν ακόμα καζάνι τότε.

 Η τρίτη θα είναι η φαρμακερή είπα απο μέσα μου και αποφάσισα την επόμενη φορά που θα σε ξαναδώ να έρθω να σου μιλήσω. Να πως τα έφερε η μοίρα και σήμερα σε είδα για τρίτη φορά στο ίδιο μαγαζί όταν πήγα να "πιάσω" τον Μάη με τον κολλητό μου. Όπως ακριβώς σε θυμόμουν ένα χρόνο πριν, με τα πράσινα μάτια τα κόκκινα μαλλιά και το υπέροχο χαμόγελο σου. Φαντάζεσαι νομίζω την έκπληξη και τον τρόμο μου όταν θυμήθηκα την υπόσχεση που είχα κανει στον εαυτό μου. Μη λες μεγάλες κουβέντες απο εδώ και πέρα είπα απο μέσα μου. Ο κόσμος ειναι πολύ μικρος και δε θα σταματήσει να σε εκπλήσει.

Θα σου ζητήσω μια τελευταια φορά λοιπον να με συγχωρέσεις. Δεν ήρθα να σου μιλήσω όχι γιατί το κεφάλι μου ηταν καζάνι, ευτυχώς έχει στρώσει εδω και πολύ καιρο. Δεν ήρθα ούτε επειδή ήσουν σε μια μεγάλη παρέα με πολλές φίλες και φίλους και ίσως κάποιον γκόμενο. Δεν ήρθα να σου μιλήσω επειδή είχα φάει ασυναίσθητα μισό πιάτο σκορδαλιά...