5.03.2011

μια μικρή ιστορία για τον Θανάση Βέγγο...

Πρέπει να ήταν άνοιξη του 2000. Δεύτερο έτος στη σχολή και είχα κατέβει στο μοναστηράκι με μια φίλη μου αφού είχαμε τελειώσει τα μαθήματα στο ΤΕΙ. Κάτσαμε στον ημιόροφο, στον "Θανάση" να φάμε κάτι. Πέρασε λίγη ώρα και απο κάτω ακούσαμε φασαρία. Όλοι χαιρετούσαν κάποιον και γελούσαν. Κοιτάξαμε και είδαμε τον Θανάση Βέγγο να μπαίνει στο μαγαζί και κόσμος να τον χαιρετάει.

"Θα πάω να τον χαιρετήσω!" της είπα. Ήθελα μόνο να του πω ευχαριστώ και να του σφίξω το χέρι. Κατέβηκα και τον πλησίασα τρέμοντας.

"Κυριε Θανάση!" είπα και άπλωσα το χέρι μου. "Σας ευχαριστώ πολύ!"

"Γιατί με ευχαριστείς παιδί μου? Που επέζησα απο την καταστροφή?" μου είπε χαμογελώντας με τον ίδιο τρόπο που μιλούσε στις ταινίες του.

"Για όλα όσα έχετε κάνει!" του απάντησα

"Εγώ σε ευχαριστώ παιδί μου! Σας καμαρώνω όλους να είσαι πάντα καλά και εσύ!"

Ένιωσα τόσο χαρούμενος. Ο άνθρωπος που είχα δει τόσες φορές σε ταινίες ήταν όλα όσα περίμενα. Ευγενικός, καλός, χαμογελαστός και ειλικρινής. Τον ένιωσα πραγματικά σα να ήταν ένας δικός μου άνθρωπος. Γιαυτό και με το που έμαθα οτι πέθανε δάκρυσα. Γιαυτό και τώρα που τα γράφω αυτά δε βλέπω καλά το πληκτρολόγιο απο τα δάκρυα.

Η μητέρα μου ακόμα έχει να λέει για αυτή τη μέρα που γύρισα σπίτι ενθουσιασμένος που τον γνώρισα και του μίλησα. Την ιστορία αυτή τη λέω και θα την λέω, στα παιδιά μου και στα ανίψια μου που μεγαλώνοντας θα βλέπουν τις ταινίες του και θα γελάνε όπως γέλασα και εγώ.

Ο Θανάσης Βέγγος ήταν ένας μεγάλος άνθρωπος, με μεγάλη καρδιά που αν και τα τελευταία χρόνια δεν τον έβλεπα συχνά στην τηλεόραση και μόνο η σκέψη οτι ζούσε ανάμεσα μας, με έκανε χαρούμενο. Γιατί ήξερα οτι αυτός ο άνθρωπος υπήρχε και ήταν αληθινός και γέμισε τη ζωή μου με ώρες χαράς και γέλιου.

Αντίο λοιπόν κύριε Θανάση. Θα σε θυμόμαστε για πάντα...

1 comment:

Antonis said...

Μια ακόμα ανέκδοτη ιστορία από τον καλύτερο κωμικό ηθοποιό που ανέδειξε ποτέ η Ελλάδα και τον πρόδρομο της παρωδίας σε παγκόσμιο επίπεδο που μου την έχει διηγηθεί ο πατέρας μου όπως θα διηγείται και ο Παυλ τη δική του στα παιδιά του είναι η κάτωθι.

Φοιτητής Τοπογράφος Μηχανικός (τυχαίο;) στο ΕΜΠ έπαιζε χαρτιά 24/7. Απέναντι από το ΕΜΠ στη Στουρνάρη υπήρχε ένα καταγώγι καφενείο που ονομαζόταν Μετσόβειο. Οπότε όταν τους ρωτούσαν οι γονείς τους πού θα πάνε το πρωί και απαντούσαν στο Μετσόβειο τυπικά δεν έλεγαν ψέματα.

Μια μέρα που χαρτόπαιζαν ως συνήθως σ'αυτό το καταγώγι μπαίνει μέσα σα σίφουνας ο κυρ-Θανάσης όπως έκανε και στις ταινίες και τους λέει:

"Χαιρετώ τη χαρτοπαίζουσα ελληνική νεολαία"

στροφή και δρόμο.

Τέτοιοι άνθρωποι θα μας λείψουν.

Buffon