7.19.2011

σκορπιες σκέψεις καθώς φυσάει μια αργοσυρτη βροχή...

Έχω ανοίξει την μπαλκονοπορτα. Ο θορυβοδης ανεμιστήρας δε φτάνει για να με δροσίσει. Ελπίζω με την ανοιχτή πόρτα να μπει και λίγη δροσιά και να μπορέσω να ηρεμήσω. Να ανακυκλωθει ο αέρας ρε παιδι μου.

Η αλήθεια είναι ότι είχε πολυ καιρό να με πιάσει αυτή η ανησυχία. Δε μου έλειψε. Μια χαρά ήμουν τόσο καιρό αλλά με το σπασμένο πόδι και τον αναγκαστικό κατ'οίκον περιορισμό το μυαλό μου σάπισε. Θα κατρακυλούσε, ήταν σίγουρο. Γιατί να μην κατρακυλήσει άλλωστε; Τους τελευταίους τρείς μήνες η ζωή με πήγαινε, ψέμματα, την πήγαινα γαμιώντας. Διακοπές, βόλτες, μπάνια, ξύδια. Δε θυμάμαι άλλη περίοδο στη ζωη μου να έχω καταναλώσει τόσο πολύ αλκοόλ σε τόσο μικρο διάστημα. Μια βδομάδα στην Θεσσαλονικη φαΐ και ποτό. Δύο μέρες στην Κομοτηνή πιωμένος σχεδόν κάθε ώρα. Έπρεπε να σταματήσω κάποια στιγμή.

Θα προτιμούσα βέβαια να μην ήταν με εγχείρηση και λάμα στο πόδι αλλα τι να κάνουμε; Όταν το 2004 το έπαιζα ραλιστας με το Hyundai έλεγα: "Ή θα μου φύγει σιγά σιγά ή θα τρακάρω και θα μου περάσει." Τελικά έφερα δυο τούμπες στον αέρα και έστρωσα χαρακτήρα. Έτσι και τώρα. Αν είχα κάτσει στα αυγά μου θα έκανα τις δουλειές μου άνετος και θα απολάμβαναν το καλοκαίρι μου.

Ησυχία στη γειτονιά. Σε μια πολυκατοικία απέναντι κάποιος βλέπει ακόμα τηλεόραση ή μπορει να αποκοιμηθηκε μπροστά της. Κάπως καλύτερα τώρα που μπαίνει λίγος φρέσκος αέρας. Έχω βάλει τα ακουστικά για να μην ενοχλω και ακούω χαλαρά τη μουσικουλα μου.

Έρχονται λοιπόν δύσκολα. Σίγουρα έχω κάποια άνεση για να τελειώσει το καλοκαίρι τουλάχιστον αλλά και πάλι το μυαλό μου σκέφτεται χίλια δύο πράγματα. Αν σκοτεινιάζω αγάπη μου μη με φοβάσαι. Πάντα τα κρατούσα μέσα μου. Τα προβλήματα μου ήταν δικά μου και δεν τα μετέφερα ποτέ σε κανέναν. Δεν υπήρχε λόγος. Τώρα που το σκέφτομαι τελικά I am The Crane που είχα γράψει πριν κάτι μήνες και όχι το πρόσωπο για το οποίο το είχα γράψει.

Επίσης πήρα μια απόφαση για την παραμονή μου στην Αθήνα. Αν όλα πάνε καλα μέχρι τέλος σεπτεμβρίου θα κοιτάξω να πάω στην ΑΚΤΟ ή σε κάποια παρόμοια σχολή για σχέδιο. Θα δούμε. Γράφω αυτό το πόστ καθώς πίνω το τελευταίο μου ποτό με τον διάβολο. I feel so fucking sober και τουλάχιστον μπορώ να κοιμηθώ σχετικά εύκολα.

Η σκέψη δεν έρχεται πλέον. Τη βλέπω τη λίμνη Μιχάλη... τη βλέπω τη γαμημένη τη λίμνη...

2 comments:

All you need is blood! said...
This comment has been removed by the author.
All you need is blood! said...

οταν ελεγα να κατσεις στα αβγα σου δε μ ακουγες:Ρ *