στο κεντρο τις γιορτες...

Γούσταρα πολύ την Αθήνα τις γιορτές. Ο κόσμος έβγαινε έξω για ψώνια, τα μαγαζιά γέμιζαν και έβλεπα χαρούμενες φάτσες να τριγυρνάνε με σακούλες. Ειδικά το φανάρι στην Πατησίων στο παλιό Metropolis είχε τόσο κόσμο που όταν άναβε το πράσινο ήταν σα να άνοιγε ένα φράγμα και απο τις δυο μεριές του δρόμου. Οι άνθρωποι σαν κύματα συγκρούονταν και προσπερνούσαν ο ένας τον άλλο για να πάνε στα ψώνια τους ή οπουδήποτε αλλού.

Η βόλτα μου συνήθως ξεκινούσε απο την Ακαδημίας. Έπαιρνα το μεσημεράκι το 136 απο Νέα Σμύρνη και κατέληγα εκεί με την παλιά μου Polo στους ώμους και τα χέρια στις τσέπες. Πήγαινα πρώτα στο Rock City για κανένα δίσκο. Δεν έτρωγα πολύ χρόνο εκεί γιατί ήξερα απο πριν τι θέλω και αν δεν το έβρισκα την έκανα γρήγορα για Solaris.

Καθόμουν για καμία ώρα να πιω καφέ και τα λέγαμε με την Κατερίνα για ταινίες, σειρές, manga, την έβριζα και με έβριζε. Έπαιρνα και τη συνδρομή αν δεν την είχα πάρει πιο πρίν και την έκανα για τον Πητ στο Relax Your Soul. Ο Παναγιώτης είχε και έχει την καλή συνήθεια να κερνάει γλυκά, κονιάκ και τώρα τελευταία ένα επικό ρακόμελο που αγοράζει απο κάπου σε μπουκάλια. Μας έλεγε καμία ιστορία, μιλούσαμε για κόμικ και την οικονομική κατάσταση μας, έπαιρνα και τα κόμικ μου και μετά βούρ για καφέ.

Πλατεία Εξαρχείων συνήθως στο Διπλό πιο παλιά και στο παλιό Wunderbar πιο μετά. Μπορεί και κανένα σουβλάκι στον Κάβουρα. Ξεκινούσα λοιπόν γεμάτος κόμικ για το σπίτι. Κάποια τα διάβαζα στο λεωφορείο. Συνήθως αυτά που με έκαιγαν πιο πολύ.

Όταν έφτανα σπίτι είχα ένα μεγάλο χαμόγελο. Είχε γεμίσει η μέρα μου με αυτά τα απλά πράγματα και αποκτούσα όρεξη για τη συνέχεια... Ωραίες μέρες...