Ειχα την τύχη σήμερα το βράδυ να κάτσω στη Μεγαλοπολη να πιω μια μπύρα και να κουβεντίασω με τη μητέρα μου και την φίλη της την κυρία Ποπη. Μέσα στα όσα είπαμε ήταν και μια ιστορία που ειχα ξεχάσει ή μπορεί να ξέχασα επίτηδες.
Το 2006 πήγαινα τον πατέρα μου για αιμοκάθαρση τρεις φορές την εβδομάδα στην Τριπολη. Αυτό σημαίνει ότι έκανα 80 χιλιόμετρα πηγαινέλα, δυο φορές τη μέρα. Παρατούσα τις δουλειές που είχα για να φεύγω και να ειμαι στην ώρα μου ώστε να πάρω τον πατέρα μου και να τον φέρω σπιτι για να ξεκουραστεί μιας και οι τρεις ώρες στο μηχάνημα ήταν πολυ δύσκολες.
Μια μέρα λοιπόν έτρεχα να τους προλάβω γιατί είχα αργήσει. Στον δρόμο με σταμάτησαν και με έγραψαν για ζώνη την οποία είχα ξεχάσει να βάλω μέσα στη βιασύνη μου. Όταν έφτασα καθυστερημενος και τους είπα τι μου έτυχε ο πατερας μου είπε "Καλά σου έκαναν!".
Θυμάμαι την κλήση. Θυμάμαι και τη νεαρή αξιωματικό που μου την έδωσε. Θυμάμαι και τον άλλο αστυνομικό ο οποιος μου είπε "μην την πληρώσεις πήγαινε πες ότι ετρεχες να πάρεις τον πατέρα σου απο το νοσοκομείο και θα σου την σβήσουν!". Αλλα δε θυμάμαι αυτο που μου ειχε πει ο πατερας μου. Η μητέρα μου το θυμόταν καλα όμως. Εγω μάλλον διάλεξα να το ξεχάσω...
No comments:
Post a Comment