Κοίτα το φεγγάρι...

Σε κοιτάω.

"Τι βλέπεις?" μου λες καθιστή στην άκρη της πολυθρόνας.

"Έχεις ένα θανάσιμο τρικύμισμα στα μάτια. Με παγώνεις."

"Δε το κάνω επίτηδες!" γελάς και πιάνεις το κούτελο σου.

"Το πιστεύω. Είσαι τόσο όμορφη. Έλα λίγο πιο κοντά!"

"Θα έρθω αλλά πρώτα πες μου κι άλλα!" σταυρώνεις τα χέρια και περιμένεις

"Άλλα? Τι άλλα? Τι θες να ακούσεις?" ρωτάω απορημένος

"Έναν στίχο. Όμορφο όπως τότε στο βουνό. Θυμάσαι?"

"Αμυδρά. Έχει περάσει καιρός απο τότε. Για να δούμε..." κοιτάζω το ταβάνι "Δε μου έρχεται κάτι ρε γαμώτο..."

"Κρίμα... τότε θα μείνεις μόνος σου!" μου βγάζεις τη γλώσσα σου.

Σηκώνομαι χαμογελαστός. "Φεύγεις? Άντε γεια!" μου λες.

Σε πλησιάζω. Βάζεις τα χέρια σου στο πλάι και ακουμπάς τις παλάμες στην πλάτη του καναπέ. Η μυρωδιά σου γεμίζει την αναπνοή μου. Αυτό το ανοιξιάτικο άρωμα με ταξιδεύει στο βουνό. "Η μυρωδιά σου ήταν ο πρώτος μου εθισμός." ψυθιρίζω στο αυτί σου.

Με ακούς να παίρνω βαθιές αναπνοές. Ανατριχιάζεις. Ασυναίσθητα φέρνεις το αυτί σου κοντά στο στόμα μου. Με τα δάχτυλα μου το ψηλαφίζω. Φιλάω απαλά τον λοβό και τον δαγκώνω. Πετάγεσαι πάνω και με σπρώχνεις μακρυά.

"Είσαι επικίνδυνος εσύ!" μου λες και με ένα ανάλαφρο βήμα πας προς το μπαλκόνι. Μου ρίχνεις μια κλεφτή ματιά. Ακολούθα με μου λέει αυτό το βλέμμα. Όπου και αν πας λέω απο μέσα μου και περπατάω προς το μέρος σου. Κοιτάζεις έξω απο την μπαλκονόπορτα την θάλασσα και το φεγγάρι που έχει αρχίσει σιγά σιγά να βγαίνει.

"Γιατί παρακαλώ είμαι επικίνδυνος?" ρωτάω και σε αγκαλιάζω απο πίσω σφιχτά. Γέρνεις το κεφάλι σου. Σου φιλάω τον λαιμό. Τα χέρια σου είναι πάνω στα δικά μου.

"Γιατί με κάνεις να νιώθω περίεργα. Με πιάνει ένας κόμπος στο στομάχι." αναστενάζεις.

Σε τραβάω σιγά σιγά προς τα πίσω. Μακρυά απο το φεγγάρι που αγαπάς να βλέπεις. "Άσε με να το δω λίγο ακόμα!" μου λες ναζιάρικα. Δε σε αφήνω. Δε θέλεις να σε αφήσω. Βάζω τα χέρια μου στη μέση σου και σε γυρνάω προς το μέρος μου. Βάζεις τα χέρια σου γύρω απο το λαιμό μου. Περιμένεις όπως περιμένω και εγώ.

Δεν αργεί η στιγμή. Σε φιλάω απαλά. Είσαι συγκρατημένη αλλά μετά χαλαρώνεις. Ανοίγεις σιγά σιγά και γεύομαι τη δροσιά σου. Με τραβάς κοντά σου. Έχεις ξεχάσει το φεγγάρι. Για ένα μικρό διάστημα είσαι μόνο εκεί. Με νιώθεις. Τα χέρια σου ανεβοκατεβαίνουν τον κορμό μου.

Μετά απο λίγο χορταίνεις. Θυμάσαι το φεγγάρι και γυρνάς να το κοιτάξεις. Θέλεις να με αφήσεις και να πας να το δείς. Φεύγεις απο την αγκαλιά μου. Η γεύση σου και η μυρωδιά σου με έχουν κατακλείσει. Δεν αντέχω όμως. Η σύγκριση με το φεγγάρι με αφήνει ηττημένο.

Στέκομαι και σε κοιτάω για λίγο. Άραγε θα με καταλάβεις αν φύγω?