Πρέπει να γράψω να ηρεμίσω. Ακόμα δε μπορώ να το πιστέψω οτι απο τη μια στιγμή στην άλλη ένας νέος άνθρωπος, μια φίλη μου έφυγε έτσι ξαφνικά. Χτες ήμασταν μαζί στο πάρτυ. Μιλήσαμε λίγο γιατί έτρεχα σα μουρλός γύρω γύρω. Δε μπορώ να το πιστέψω ακόμα και τώρα. Δε μπορώ να ξέρω τι αισθάνεται η αδερφή της και η οικογένεια της. Βλέπω στο facebook της οτι ο τελευταίος άνθρωπος που της έγραψε κάτι ήταν το αγόρι της. Καληνύχτα μωρό μου :*
αυτό και μόνο φτάνει...
Αντίο κοπελιά...
Πες μας που πάει ο άνθρωπος τον κόσμο σαν αφήνει
πες μας που πάει ο άνεμος, που πάει η φωτιά σαν σβήνει
σκιές ονείρων είμαστε, σύννεφα που περνούμε
2 comments:
ανατριχιασα...
εγω να δεις πως ημουν οταν ειδα την αφιερωση...
Post a Comment