Μωρό μου!!

Σύντομη ιστορία που θυμήθηκα.

Τέλος μαϊου του 2009 μαζί με τον κολλητό μου κατεβαίναμε μοναστηράκι για ποτό. Είχα πιάσει την Σοφοκλέους και φτάνοντας στην Αθηνάς αντί να στρίψω αριστερά συνεχίζω ευθεία κατά λάθος. "Ρε! Που πας! Απο εδώ και πέρα είναι No mans land!" μου λέει και καταλαβαίνω την βλακεία μου. Κάνω λοιπόν στο πρώτο στενό αριστερά και φρικάρω.

Μια λαοθάλασσα απο πουτάνες αφρικανικής καταγωγής και αμάξια τα οποία σταματούσαν για ψωνιστήρι. Πάμε και ότι γίνει είπα απο μέσα μου και συνέχισα προς την έξοδο του στενού. Αναπόφευκτα λόγο των αμαξιών μπροστά μας σταματήσαμε στη μέση του δρόμου περίπου. Άρχισαν να μας πλησιάζουν δυο κοπέλες και η μία φώναζε με περίεργη προφορά "Μωρό μου!! Μωρό μου!!". Εγώ λοιπόν ευγενικά τους είπα "Οχι κορίτσια ευχαριστούμε!"

Δε πέρασαν λίγα δευτερόλεπτα και μου απάντησε "Μαλάκας είσαι." στο οποίο εγώ απάντησα κουνώντας το κεφάλι "Για να το λες κάτι θα ξέρεις.".

Έκανα μπαμ απο μακρυά...

Τι άλλα εσείς?