Το χωριό που μένω τα τελευταία 7 χρόνια βρίσκεται στους πρόποδες του Ταΰγετου. Η πεδιάδα της Μεγαλόπολης βρίσκεται ανάμεσα σε αυτόν και στο Μαίναλο. Έχω όλη την πεδιάδα στα πόδια μου και την βλέπω τα πρωινά καλυμμένη με ομίχλη. Η βροχή λοιπόν έρχεται στην πεδιάδα πάντα απο δύο πλευρές. Απο τα ανατολικά πάνω απο του Ίσαρη και δυτικά πάνω απο την κορυφή της Τσεμπερού.
Ένα απο τα πρώτα πράγματα λοιπόν που παρατήρησα όταν μετακόμισα εδώ ήταν οτι μπορούσα να βλέπω την βροχή να έρχεται. Στην Αθήνα έβλεπα έναν μαύρο ουρανό και μετά απο λίγο άρχιζε η βροχή. Τα κτίρια με έκλειναν σε ένα κλουβί και δεν έβλεπα τον ορίζοντα. Εδώ πέρα τα πράγματα άλλαξαν. Τη μια στιγμή είσαι στεγνός και την επόμενη δε βλέπεις μπροστά σου απο το νερό. Έβλεπα τα γκρίζα σύννεφα να έρχονται και την βροχή να πέφτει και να κρύβει τα πάντα. Να κατεβαίνει και να σκεπάζει τη Μεγαλόπολη ενώ στο χωριό δεν είχε πέσει σταγόνα.
Η βλάστηση αποκτά μια περίεργη ζωντάνια κάτω απο το γκρίζο του ουρανού. Ο θόρυβος της βροχής και η μυρωδιά του βρεγμένου εδάφους είναι εντελώς διαφορετικά. Αυτή η βροχή θέλεις να πέσει πάνω σου. Να σου γεμίσει το πρόσωπο και τα μαλλιά. Πολλές φορές λοιπόν έπαιρνα ένα αδιάβροχο και έκανα μικρές βόλτες στα χωράφια ή ανέβαινα στο λόφο του κάστρου.
Λίγες φορές όμως έχω βρεθεί ανάμεσα απο δύο καταιγίδες. Βλέπω στα ανατολικά τις αστραπές να φωτίζουν τον ουρανό και γυρνώντας το κεφάλι βλέπω την απάντηση της δύσης. Σαν δύο ζώα που θέλουν να μονομαχήσουν και δείχνουν τη δύναμη τους το ένα στο άλλο. Μοναδικό θέαμα και απο τις εικόνες που θα μου μείνουν για μία ζωή. Κάποιες φορές νικάει η δυτική και κάποιες η ανατολική. Έρχεται κάθε μια θριαμβευτικά και ρίχνει την ευλογία της πάνω στην πεδιάδα περήφανα. Κάποιες φορές βέβαια δε νικάει καμία.
Κάπως έτσι νιώθω και εγώ πολλές φορές στη ζωή μου. Βρίσκομαι ανάμεσα σε αποφάσεις που πρέπει να πάρω και πράξεις που πρέπει να κάνω. Αισθάνομαι μικρός ανάμεσα σε αυτές τις μεγάλες αλλαγές στη ζωή μου αλλά δε φοβάμαι. Διαλέγω και παίρνω. Τρέμω όμως στην ιδέα οτι μια μέρα αυτές θα συναντηθούν ακριβώς απο πάνω μου. Δεν ξέρω τι θα γίνει τότε.
:)
No comments:
Post a Comment